Ο ΧΑΡΤΗΣ

(μέρος 2^ο)

-Παιδιά ένα καραβάνι μας πλησιάζει, ανέφερε ο Γρηγόρης.

-Τι κάνουμε τώρα; ρώτησε η Μέλινα.

-Λέω να κρυφτούμε, απάντησε η Αθηνά.

-Γρήγορα όμως, πρόσθεσε ο Αλέξανδρος.

Μετά από 20 λεπτά…

-Ήρθαν, σιωπή τώρα, είπε ο Γρηγόρης.

-Πού είναι; ρώτησε ο Φράνκ. Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε, τόνισε.

-Συμφωνώ, είπε ένας πειρατής.

-Θα χωριστούμε σε δύο ομάδες. Η μια θα πάει αριστερά και η άλλη δεξιά. Οι άλλοι 5 μαζί μου, διέταξε ο Φρανκ.

-Ωραία! συμφώνησε ένας πειρατής.

Όταν έφυγαν…

-Ουφ! Επιτέλους έφυγαν, παρατήρησε ο Γρηγόρης.

-Εγώ προτείνω να βιαστούμε και να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας για τα νησιά, είπε η Μελίνα.

-Ας ετοιμαστούμε λοιπόν, πρότεινε ο Αλέξανδρος.

Όταν ετοιμάστηκαν, αποφάσισαν να αρχίσουν για ακόμη μια φορά ένα δύσκολο ταξίδι με πολλές ταλαιπωρίες.

-Κάνε κουπί και γρήγορα, φώναξε ο Γρηγόρης.

-Προσπαθούμε αρχηγέ, απάντησε η Αθηνά.

-Δεν αντέχω άλλο, παραπονέθηκε η κουρασμένη Μελίνα.

Μετά από πολλές ώρες…

-Στεριά, στεριά, στεριά! φώναξε ενθουσιασμένος ο Αλέξανδρος.

-Καταπληκτικά! Θα πάμε εκεί για ξεκούραση. Και επίσης για υλικά αγαθά, πρόσθεσε ο Γρηγόρης.

Όταν έφτασαν…

-Μελίνα και Αλέξανδρε κατεβείτε για νερό και τροφή, πρόσταξε ο Γρηγόρης.

-Εντάξει, συμφώνησαν ο Αλέξανδρος και η Μελίνα.

Καθώς περπατούσαν άκουσαν θορύβους. Φοβήθηκαν. Άρχισαν να τρέχουν. Η Μελίνα σκόνταψε σε ένα ξύλινο κουτί. Το άνοιξε αμέσως! Τότε ένας τεράστιος μονόκερως εμφανίστηκε μπροστά τους. Όμως δεν ήταν ένας συνηθισμένος μονόκερως, αφού το κέρατο στο κεφάλι του ήταν ολόχρυσο.

-Θα σας πραγματοποιήσω μόνο δύο ευχές, έταξε στα παιδιά ο μονόκερως.

-Δεν το πιστεύω πόσο τυχεροί είμαστε, ψιθύρισε ο Αλέξανδρος.

-Μπορείς να μας ακολουθήσεις; παρακάλεσε η Μελίνα.

-Βεβαίως, απάντησε ο μονόκερως.

Όταν έφτασαν στο καράβι…

-Τι είναι αυτός; ρώτησε η Αθηνά.

-Ένας μονόκερως που μιλάει, αποκρίθηκε η Μελίνα.

-Και τι θέλει; απόρησε ο Γρηγόρης

-Θέλει να μας πραγματοποιήσει δύο ευχές, απάντησε ο Αλέξανδρος.

Πρώτα να σκεφτούμε, είπε Γιώργος….Μετά απ’ τη σύσκεψη….

-Αποφασίσαμε να μας πας στα Κανάρια Νησιά, είπε ο Γιώργος .

-Γιατί; ρώτησε Μονόκερως.

-Ψάχνουμε ένα θησαυρό.

Όταν φτάσανε, αποβιβάστηκαν σ’ ένα νησί. Ακολούθησαν τον χάρτη, έτσι έφτασαν στον θησαυρό. Αλλά τους περίμενε μια έκπληξη. Ο Καπετάν-Φράνκ.

Τους περίμενε έξω απ’ τη σπηλιά. Τα παιδιά απελπισμένα βγήκαν έξω απ’ τη σπηλιά. Είχαν βρει τον θησαυρό. Ο Καπετάν- Φράνκ προσπαθούσε να πιάσει τα παιδιά, για να τους πάρει τον θησαυρό. Ξαφνικά ο Μονόκερως εμφανίζεται τότε συμβαίνει κάτι μαγικό. Ο άγριος Καπετάν – Φράνκ και το πλήρωμά του γίνονται μικροί σαν μυρμήγκια. Ο Μονόκερως είχε κάνει το θαύμα του! Τους είχε συρρικνώσει. Και όχι μόνο… Πήρε όλη την παρέα στην πλάτη του και ταξιδέψανε πίσω στη Φολέγανδρο μαζί με το θησαυρό. Τα παιδιά είχαν γλιτώσει!!!

Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και η Αθηνά ταράχτηκε από τις φωνές του Γρηγόρη. «Ξύπνα, όλη την ημέρα θα κοιμάσαι;» της φώναξε.

Το κορίτσι τεντώθηκε και αφού χασμουρήθηκε αποφάσισε να σηκωθεί. Το κρύο στο δωμάτιο ήταν τσουχτερό όμως η Αθηνά ήταν πολύ χαρούμενη γιατί σήμερα είχε τα γενέθλιά της . Η παρέα μαζεύτηκε στον κήπο για να της παραδώσουν το δώρο της. Ένα υπέροχο βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του παππού του Αλέξανδρου. Το κορίτσι πήρε το βιβλίο και αφού το περιεργάστηκε το ξεφύλλισε βιαστικά. Ξαφνικά από το βιβλίο ένα κομμάτι χαρτί κιτρινισμένο έπεσε κάτω. Η Μελίνα έσκυψε να το πάρει. Ήταν ο χάρτης . Ο περίφημος Χάρτης. Μα πώς ήταν δυνατόν; Εδώ στο σημείο αυτό είναι που τα όνειρα μπερδεύονται και πλέκονται με την πραγματικότητα. Αλήθεια ή ψέματα; Ποιος ξέρει; Σημασία έχει ότι κάτι διαφορετικό, κάτι μαγικό είχε συμβεί και το πού ή το πότε έχει πολύ λίγη σημασία. Να είστε καλά και να χαμογελάτε!!!

Ομάδα μαθητών:

¯ Αγγελής Στέλιος

¯ Γιαννιού Αναστασία

¯ Γκίλας Δαμιανός

¯ Διπίδης Βλάσης

¯ Κιλουκιώτη Ελπίδα

¯ Κρητικιάς Σωτήρης

¯ Σουρζίνου Στεφανία

¯ Χαλβατζή Ελισάβετ

¯ Χρησοχόου Βαγγέλης