Στιγμές από την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο ελληνικός λαός οδηγείται σε μια δημιουργική πολιτιστική κίνηση και μέσα σ’ αυτό το κλίμα παρουσιάζεται η πρώτη ελληνική ταινία «Η φωνή της καρδιάς» (1943), με παραγωγούς το Φ. Φίνο και το Γ. Καβουκίδη και συγγραφέα το Δ. Ιωαννόπουλο. Αυτό που εντυπωσιάζει στην πρώτη ταινία της εποχής είναι η πολύ καλή τεχνική και η φροντισμένη σκηνοθεσία της. Μερικοί από τους ηθοποιούς της ταινίας ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Δ. Χορν, η Καίτη Πάνου, ο Αλέκος Λειβαδίτης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και άλλοι, οι οποίοι ερμήνευσαν με πολύ καλό τρόπο για την εποχή τους ρόλους τους. Στην Αθήνα, όταν η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά, πουλήθηκαν 102.237 εισιτήρια, γεγονός που δείχνει ότι το ελληνικό κοινό διψούσε για ελληνικό κινηματογράφο.

Μετά την επιτυχία της ταινίας «Η φωνή της καρδιάς», ο Φίνος ξεκινάει τα γυρίσματα μιας άλλης ταινίας «Η βίλα με τα νούφαρα» με σκηνοθέτη ξανά τον Ιωαννόπουλο. Τα γυρίσματα όμως διακόπτονται γιατί οι Γερμανοί συλλαμβάνουν τον Φίνο και τον πατέρα του για τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση. Ενώ μετά από 4 μήνες ο Φίνος αφήνεται ελεύθερος, ο πατέρας του εκτελείται. Ο Φίνος καταφέρνει να τελειώσει την ταινία μετά την Απελευθέρωση και με κίνητρο την επιτυχία και αυτής της ταινίας ιδρύει την εταιρία «Φίνος Φιλμ και δημιουργεί τα δικά του στούντιο.

Μετά την Απελευθέρωση σημειώνεται άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου: μέσα σε δύο σεζόν (1944-1945 και 1945-1946) γυρίζονται εννιά ταινίες. Τα κυρίαρχα θέματα αυτών των ταινιών ήταν το Αλβανικό Έπος και η Αντίσταση του ελληνικού λαού. Πέρα από τις ταινίες με τέτοιο περιεχόμενο, γυρίζονται και κωμωδίες, όπως «Παπούτσι από τον τόπο σου», «Μαντάμ Σου-Σου» κ.ά. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι την περίοδο αυτή, εκτός από τη Φίνος Φιλμ, κάνουν την εμφάνισή τους και νέες εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, ο ελληνικός κινηματογράφος στρέφεται στις ταινίες «μελό». Η μεγάλη δημοτικότητα της ταινίας της Σπέντζος Φίλμς «Αμάρτησα για το παιδί μου» με σκηνοθέτη το Χρήστο Σπέντζο και πρωταγωνίστρια την Ελένη Χατζηαργύρη ήταν εκείνη που άνοιξε το δρόμο για το ελληνικό μελό. Επίσης, τη δεκαετία του ‘50 μέρος του ελληνικού κινηματογράφου επηρεάζεται από τον ιταλικό νεορεαλισμό.

Από το τέλος της δεκαετίας του ‘50, ο ελληνικός κινηματογράφος ξεκινά να παίρνει τη μορφή μιας βιομηχανίας ή ακριβέστερα βιοτεχνίας. Τόσο η παραγωγή ταινιών όσο και τα εισιτήρια διπλασιάζονται. Οι ταινίες που γυρίζονται εκείνη την εποχή χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: φαρσοκωμωδίες, μελό, ταινίες «φουστανέλας» και μιούζικαλ. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας «Αστέρω», η Αλίκη Βουγιουκλάκη γίνεται η μεγαλύτερη σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.

Το 1959 η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης οργανώνει την πρώτη Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου που αργότερα θα ονομαστεί «Φεστιβάλ». Το 1961 ψηφίζεται ο πρώτος ουσιαστικός νόμος για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Βιβλιογραφία:

«Η Ελληνική Ματιά: ένας αιώνας κινηματογράφου», 1999, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ομάδα μαθητών:

1. Ασημίνας Αντώνης

2. Κρητικού Μαρία

3. Παντέλας Λευτέρης

4. Παπαθεοδώρου Φλώρα

5. Ρίζος Κωνσταντίνος

6. Σταυρινού Ηλιάνα

7. Τσουκαλάς Μανόλης